WHY TO VISIT TEMPLES ???

Scientific Reason :

There are thousands of temples all over India in different size, shape and locations but not all of them are considered to be built the Vedic way. Generally, a temple should be located at a place where earth's magnetic wave path passes through densely. It can be in the outskirts of a town/village or city, or in middle of the dwelling place, or on a hilltop. The essence of visiting a temple is discussed here.

 Now, these temples are located strategically at a place where the positive energy is abundantly available from the magnetic and electric wave distributions of north/south pole thrust. The main idol is placed in the core center of the temple, known as "*Garbhagriha*" or *Moolasthanam*. In fact, the temple structure is built after the idol has been placed. This *Moolasthanam* is where earth’s magnetic waves are found to be maximum. We know that there are some copper plates, inscribed with Vedic scripts, buried beneath the Main Idol. What are they really? No, they are not God’s / priests’ flash cards when they forget the *shlokas*. The copper plate absorbs earth’s magnetic waves and radiates it to the surroundings. Thus a person regularly visiting a temple and walking clockwise around the Main Idol receives the beamed magnetic waves and his body absorbs it. This is a very slow process and a regular visit will let him absorb more of this positive energy. Scientifically, it is the positive energy that we all require to have a healthy life

 Further, the Sanctum is closed on three sides. This increases the effect of all energies. The lamp that is lit radiates heat energy and also provides light inside the sanctum to the priests or *poojaris* performing the pooja. The ringing of the bells and the chanting of prayers takes a worshipper into trance, thus not letting his mind waver. When done in groups, this helps people forget personal problems for a while and relieve their stress. The fragrance from the flowers, the burning of camphor give out the chemical energy further aiding in a different good aura. The effect of all these energies is supplemented by the positive energy from the idol, the copper plates and utensils in the *Moolasthan*am / *Garbagraham*. *Theertham*, the “holy” water used during the pooja to wash the idol is not plain water cleaning the dust off an idol. It is a concoction of Cardamom,*Karpura* (Benzoin), zaffron / saffron, *Tulsi* (Holy Basil), Clove, etc...Washing the idol is to charge the water with the magnetic radiations thus increasing its medicinal values. Three spoons of this holy water is distributed to devotees. Again, this water is mainly a source of magneto-therapy. Besides, the clove essence protects one from tooth decay, the saffron & *Tulsi* leafs protects one from common cold and cough, cardamom and *Pachha Karpuram* (benzoin), act as mouth fresheners. It is proved that *Theertham* is a very good blood purifier, as it is highly energized. Hence it is given as *prasadam* to the devotees. This way, one can claim to remain healthy by regularly visiting the Temples. This is why our elders used to suggest us to offer prayers at the temple so 

 that you will be cured of many ailments. They were not always superstitious. Yes, in a few cases they did go overboard when due to ignorance they hoped many serious diseases could be cured at temples by deities. When people go to a temple for the *Deepaaraadhana*, and when the doors open up, the positive energy gushes out onto the persons who are there. The water that is sprinkled onto the assemblages passes on the energy to all. This also explains why men are not allowed to wear shirts at a few temples and women are requested to wear more ornaments during temple visits. It is through these jewels (metal) that positive energy is absorbed by the women. Also, it is a practice to leave newly purchased jewels at an idol’s feet and then wear them with the idol’s blessings. This act is now justified after reading this article. This act of “seeking divine blessings” before using any new article, like books or pens or automobiles may have stemmed from this through mere observation.

Energy lost in a day’s work is regained through a temple visit and one is refreshed slightly. The positive energy that is spread out in the entire temple and especially around where the main idol is placed, are simply absorbed by one's body and mind. Did you know, every Vaishnava(Vishnu devotees), “must” visit a Vishnu temple twice every day in their location. Our practices are NOT some hard and fast rules framed by 1 man and his followers or God’s words in somebody’s dreams. All the rituals, all the practices are, in reality, well researched, studied and scientifically backed  hesis which form the ways of nature to lead a good healthy life. 


Source: Internet 
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=694170870612830&set=a.376329475730306.101854.100000597717784&type=1

Israel and Bharatha (India)

-- ಇಸ್ರೇಲ್‌ದೇಶದ ಬಗೆಗೆ ಭಾರತದ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಚರ್ಚೆ ನಡೆದಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೂ ಗುಟ್ಟೇನಲ್ಲ. ಮುಸ್ಲಿಮರ ’ಭಾವನೆ’ಗಳಿಗೆ ಧಕ್ಕೆಯುಂಟಗುತ್ತದೆ ಎಂದು. ಕೆಮ್ಮಿದರೆ ಸೀನಿದರೆ ಧಕ್ಕೆಗೊಳಪಡುವ ಆ ಭಾವನೆಯ ಹಿಂದಿರುವ ತತ್ತ್ವವಿಷ್ಟೇ: ಅನೇಕ ಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ ಯಾವ ಜನರನ್ನು ನಾವು ಆಳಿದೆವೋ ಅವರ ಸರ್ಕಾರದಡಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಇದ್ದೇವಲ್ಲಾ; ಈ ಪಾರತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗ ಕೊನೆ? ಎಂದು. ಇದು ಸೊಪ್ಪುಹಾಕಿದಷ್ಟೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ. ಅದಿರಲಿ, ಮೊದಲು ಇಸ್ರೇಲ್ ಹಾಗೂ ಭಾರತದೇಶಗಳ ನಡುವಣ ಸಾಮ್ಯಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸೋಣ.

ಸಾಮ್ಯಗಳು
೧. ಇಸ್ರೇಲ್ ದೇಶವು ಯಹೂದ್ಯಸಂಸ್ಕೃತಿಗಿರುವ ಏಕೈಕ ಆಶ್ರಯಸ್ಥಾನ.
೨. ಯಹೂದ್ಯರು ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ.
೩. ಮಧ್ಯ ಏಶಿಯಾದ ಮತಾಂಧ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ನಡುವೆ ಇರುವ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವುಳ್ಳ ಏಕೈಕ ರಾಷ್ಟ್ರ.
೪. ಪ್ರತಿ ಚದರ ಕಿಲೋಮೀಟರಿಗೆ ೩೨೪ ಜನರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ.
೫. ಇಸ್ರೇಲಿನ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ೧೬.೨% ರಷ್ಟು ಅರಬ್ ಮುಸ್ಲಿಮರು.
೬. ಇಸ್ರೇಲಿನ ನಾಶವನ್ನೇ ಗುರಿಯಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಅದನ್ನು ಲ್ಲೆಡೆಯಿಂದಲೂ ಸುತ್ತುವರೆದಿವೆ ಹಾಗೂ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ನೀಡುತ್ತಿವೆ.
೭. ಇದುವರೆಗೆ ಇಸ್ರೇಲ್ ಹಾಗೂ ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ನಡುವೆ ೩ ಯುದ್ಧಗಳು ನಡೆದಿವೆ ಹಾಗೂ
ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಇಸ್ರೇಲ್ ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸಿದೆ.
ಅಂತೆಯೇ,
೧. ಭಾರತದೇಶವು ಸನಾತನಧರ್ಮ ಹಾಗೂ ಆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳಿಗಿರುವ ಏಕೈಕ ಆಶ್ರಯಸ್ಥಾನ.
೨. ಸನಾತನಧರ್ಮ ಹಾಗೂ ಅದರ ಮತಗಳಾವುವೂ ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ.
೩. ಮತಾಂಧದೇಶಗಳಾದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ, ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ, ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಾದ ಚೀನಾ, ನೇಪಾಳ ಹಾಗೂ ಮಿಲಿಟರಿ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿರುವ ಬರ್ಮಾಗಳ ನಡುವೆ ನೆಲೆಸಿರುವ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯುಳ್ಳ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಾದಿ ರಾಷ್ಟ್ರ.
೪. ಪ್ರತಿ ಚದರ ಕಿಲೋಮೀಟರಿಗೆ ೩೪೯ ಜನರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ.
೫. ಭಾರತದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ೧೫% ರಷ್ಟು ಮುಸ್ಲಿಮರಿದ್ದಾರೆ.
೬. ಭಾರತದ ನಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಹಾಗೂ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶಗಳು ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ನೀಡುತ್ತಿವೆ. ಇನ್ನು ಚೀನಾ ಹಾಗೂ ನೇಪಾಳಗಳು ನಕ್ಸಲೀಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿವೆ.
೭. ಇದುವರೆಗೆ ಭಾರತ ಹಾಗು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ನಡುವೆ ೪ ಯುದ್ಧಗಳಾಗಿದ್ದು ಭಾರತವು ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸಿದೆ.
ಇನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್‌ದೇಶದ ಸ್ಥಾಪನೆ ಹಾಗೂ ಅದರ ಧೋರಣೆಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅದು ಹೇಗೆ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಎದುರಿಸಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಇನ್ನು ಅತ್ತ ಗಮನಹರಿಸೋಣ.
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದವರೆಗಿನ ಇತಿಹಾಸ
ಅನೇಕ ಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ ದಾಳಿಕೋರರಿಂದ ಹೊರದೂಡಲ್ಪಟ್ಟು ಪ್ರಪಂಚದ ಮೂಲೆಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡಿದ ಯಹೂದ್ಯರು ಕೊನೆಗೆ ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯವೊಂದನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ "Zionist" ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅದರ ಮೊದಲ ಅಧಿವೇಶನ ೧೮೯೬ರಲ್ಲಿ ನಡೆಯಿತು. ಮುಂದೆ ಮೊದಲನೆಯ ಜಾಗತಿಕಸಮರದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುವುದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ಯಹೂದ್ಯಜನರಿಗೆ ಪ್ಯಾಲೆಸ್ತೀನ್‌ನಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರರಾಜ್ಯವೊಂದನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿಕೊಡುವುದಾಗಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು ೧೯೧೭ರ ಬಾಲ್ಫೋರ್ ಘೋಷಣೆಯ ಮೂಲಕ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಯುದ್ಧದ ಬಳಿಕ "League of Nation" ಅನುಮೋದಿಸಿ ಪ್ಯಾಲೆಸ್ಟೀನ್‌ಭೂಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಯಹೂದ್ಯರಿಗೆ ದೇಶವೊಂದನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಕರೆಕೊಟ್ಟಿತು. ಆದರೆ ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಮಣಿದ ಬ್ರಿಟನ್ ಆ ಭೂಭಾಗದ ೭೭% ನಷ್ಟನ್ನು ’ಜೋರ್ಡಾನ್’ ಎಂಬ ಹೊಸದೇಶವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತು. ಇತ್ತ ಎರಡನೆಯ ಜಾಗತಿಕಸಮರವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಯಹೂದ್ಯರು ಹಿಟ್ಲರನಿಂದ ಹಿಂಸೆಗೊಳಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ದೇಶಗಳನ್ನು ತೊರೆದು ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನ್ ಕಡೆಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗತೊಡಗಿದರು. ಆದರೆ ಅರಬರ ಒತ್ತಾಯದಿಂದಾಗಿ ಅನೇಕರನ್ನು ಬ್ರಿಟನ್ ಹಿಂದಕ್ಕಟ್ಟಬೇಕಾಯಿತು. ಯುದ್ಧ ಮುಗಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಕೈಮೀರಿಹೋಗಿತ್ತು. ಕೊಟ್ಟ ಮಾತನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಬ್ರಿಟಿಷರ ವಿರುದ್ಧ ಯಹೂದ್ಯರು ಉಗ್ರರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ೧೯೪೭ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು ತಮ್ಮಿಂದ ಅರಬರಿಗೂ ಯಹೂದ್ಯರಿಗೂ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾಗುವಂತಹ ವಿಭಜನೆಯನ್ನು ಮಾಡಲು ವಿಫಲರಾಗಿರುವುದಾಗಿ ಕೈಚೆಲ್ಲಿದರು. ಆಗ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ಜೋರ್ಡಾನ್ ಹುಟ್ಟಿದ ನಂತರ ಉಳಿದಿದ್ದ ಭೂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅರಬ್ ಹಾಗೂ ಒಂದು ಯಹೂದ್ಯರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ’ಜೆರೂಸಲೆಂ’ ನಗರವನ್ನು ಯಾರೊಬ್ಬರಿಗೂ ಸೇರದ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಲಯವೆಂದು ಘೋಷಿಸಿತು. ಇದಕ್ಕೆ ಯಹೂದ್ಯಜನತೆ ಒಪ್ಪಿತಾದರೂ ಅರಬರು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಮೇ ೧೪, ೧೯೪೮ರಂದು ’ಇಸ್ರೇಲ್’ ಎಂ ಯಹೂದ್ಯರಾಷ್ತ್ರವು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾ ಇಸ್ರೇಲಿನ ಪ್ರಥಮಪ್ರಧಾನಿ ಡೇವಿಡ್ ಬೆನ್ ಗುರಿಯನ್ ಹೊಸರಾಜ್ಯದ ಬಗೆಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದರು: ಈ ರಾಜ್ಯವು ಇಸ್ರೇಲಿನ ಪ್ರವಾದಿಗಳು ಕಂಡ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ನ್ಯಾಯ ಹಾಗೂ ಶಾಂತಿಯ ಬುನಾದಿಯ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲಲಿದೆ. ಈ ದೇಶದ ಸಮಸ್ತವಾಸಿಗಳಿಗೂ ಜಾತಿ-ಜನಾಂಗ-ಲಿಂಗ ಮೊದಾಲಾದ ಭೇದಗಳಿಗೆ ಅತೀತವಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ರಾಜಕೀಯ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ರಾಜ್ಯವು ಮತ, ಅಂತಸ್ಸಾಕ್ಷಿ, ಭಾಷೆ, ಶಿಕ್ಷಣ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತದೆ’ ಎಂದು. ೧೯೪೯ರಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸದಸ್ಯತ್ವ ಪಡೆಯಿತು. ಆ
ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ಇಸ್ರೇಲಿನ ಸದಸ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ವಿರೋಧವಾಗಿ ಮತ ಚಲಾಯಿಸಿತು; ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನೋವಾಗದಂತೆ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು!
ಇನ್ನು ಭಾರತವೂ ಸಹ ಅನೇಕ ಶತಮಾನಗಳ ಮುಸ್ಲಿಂ ಹಾಗೂ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತದಿಂದ ಸೊರಗಿಹೋಗಿತ್ತು. ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಸಂಗ್ರಾಮವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ್ದು ೧೮೮೫ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್. ಇದರ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಬಾಲಗಂಗಾಧರ ತಿಲಕ್, ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿ, ಸುಭಾಷ್‌ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಮೊದಲಾದವರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಂದ ಭಾರತವು ೧೫ನೇ ಆಗಸ್ಟ್, ೧೯೪೭ರಂದು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪಡೆಯಿತು. ಆಗಸ್ಟ್ ೧೪, ೧೯೪೭ರ ನಡುರಾತ್ರಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾ ಪ್ರಥಮಪ್ರಧಾನಿ ಪಂಡಿತ್ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು ಹೀಗೆ ನುಡಿದರು: ನಾವು ಯಾವುದೇ ಮತವನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದರೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ಭಾರತದ ಪ್ರಜೆಗಳು. ನಮಗೆ ಸಮಾನವಾದ ಹಕ್ಕುಗಳು, ಸವಲತ್ತುಗಳು ಹಾಗೂ ಬಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ನಾವು ಕೋಮುವಾದವನ್ನಾಗಲಿ ಸಂಕುಚಿತಮನಸ್ಸನ್ನಾಗಲಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವಂತಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಮಾತಿನಲ್ಲಾಗಲಿ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಾಗಲಿ ಸಂಕುಚಿತವಾದ ಯಾವುದೇ ರಾಷ್ಟ್ರವೂ ಔನ್ನತ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಾಗದು.’ ಎಂದು. ಉದಾರ’ವಾದರೂ ಈ ಘೋಷಣೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ಭಾರತದ ಸಮೃದ್ಧವಾದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನಾಗಲಿ ಅದನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ ಸನಾತನಧರ್ಮದ ಉಲ್ಲೇಖವಾಗಲಿ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರಾಯಶಃ ಭವಿಷ್ಯದ ಸೂಚನೆಗಳು ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದುವೇನೋ! ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ನೆಹರು ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮ ೧೭ ವರ್ಷಗಳ ಆಡಳಿತದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಘೋಷಣೆಗೆ ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿಯೇ ನಡೆದುಕೊಂಡರು.ಇಸ್ರೇಲ್ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದ್ದೇ ತಡ, ಅರಬ್ ಸೇನೆಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸೇರಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಮಾಡಿದವು. ೧೯೪೭ರಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ವಿಭಜನೆಯ ಪ್ರಸ್ತಾವವನ್ನು ಮಂಡಿಸಿದಾಗಿನಿಂದಲೇ ಅರಬರಿಗೂ ಯಹೂದ್ಯರಿಗೂ ಸಂಘರ್ಷಗಳು ಶುರುವಾಗಿದ್ದವು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಡೀವಿಡ್ ಬೆನ್ ಗುರಿಯನ್ ಎಲ್ಲ ಯಹೂದ್ಯರೂ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಯುದ್ಧತರಬೇತಿ ಪಡೆಯಬೇಕೆಂದು ಘೋಷಿಸಿದರು. ಆಗ ಗೋಲ್ಡಾ ಮೇರ್ ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಜಿಯೋನಿಸ್ಟ್ ಚಳುವಳಿಯ ಬೆಂಬಲಿಗರಿಂದ ಒಂದು
ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ೫೦ ದಶಲಕ್ಷ ಡಾಲರ್‌ಗಳಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದರು. ಅದರಿಂದ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಲು ಅನುವಾಯಿತು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಡೇವಿಡ್ ಬೆನ್ ಗುರಿಯನ್ ಆಕೆಗೆ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಉಲ್ಲೇಖನೀಯ: ’ನಮ್ಮ ಈ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಬರೆದಾಗ ಒಬ್ಬ ಯಹೂದ್ಯಮಹಿಳೆಯ ಕಾರಣ ಯಹೂದ್ಯರಾಷ್ಟ್ರ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು ಎಂದು ನಮೂದಿಸುತ್ತಾರೆ’ ಎಂದು. (Dominique Lapierre and Larry Collins, O Jerusalem!) . ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮೇ ೧೪, ೧೯೪೮ರ್ ವೇಳೆಗೆ ಇಸ್ರೇಲ್ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಸಜ್ಜಾಗಿತ್ತು. ಮೇ ೧೪ರ ನಡುರಾತ್ರಿ ಜೋರ್ಡಾನ್, ಸಿರಿಯಾ, ಲೆಬನಾನ್, ಈಜಿಪ್ಟ್, ಹಾಗೂ ಇರಾಕ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಸೇನೆಗಳು ಜೆರೂಸಲೆಂನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಭಾಗಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಹೊಸ ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರವಾದ ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿದುವು. ಒಂದು ಯಹೂದ್ಯ ಹಾಗೂ ಒಂದು ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಬದಲಿಗೆ ಒಂದೇ ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನ್ ರಾಷ್ಟ್ರವು ಇರಬೇಕೆಂಬುದು ತಮ್ಮ ಗುರಿಯೆಂದು ಸಾರಿದವು. ಅರಬ್ ಲೀಗಿನ ಸೆಕ್ರೆಟರಿ-ಜನರಲ್ ಅಜಾಮ್ ಪಾಶಾ ೧೫ ಮೇ, ೧೯೪೮ ರಂದು ಬಿ.ಬಿ.ಸಿ.ಗೆ ನೀಡಿದ ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ
’The Arabs intend to conduct a war of extermination and momentous massacre which will be spoken of like the Mongolian massacres and the Crusades.’

ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರು. ಇಸ್ರೇಲ್, ಅಮೆರಿಕ ಹಾಗೂ ಸೋವಿಯತ್ ಒಕ್ಕೂಟಗಳು ಅರಬರ ಆಕ್ರಮಣವನ್ನು ಖಂಡಿಸಿದವು. ಮೇ ೨೬, ೧೯೪೮ರಂದು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿದ್ದ ಯುದ್ಧಬಣಗಳಾದ ’ಹಗಾನಾಹ್’, ’ಇರ್ಗುನ್’ ಮುಂತಾದವುಗಳೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ’ಇಸ್ರೇಲಿ ರಕ್ಷಣಾ ಪಡೆ’ಸ್ಥಾಪನೆಗೊಂಡಿತು. ವಲಸೆಬರುತ್ತಿದ್ದ ಜನಗಳ ಕಾರಣ ಇಸ್ರೇಲಿನ ಸೇನಾಬಲ ದಿನೇದಿನೇ ಹೆಚ್ಚತೊಡಗಿತು. ಹಂತಹಂತವಾಗಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ಕೈಮೇಲಾಗಿ ಕೊನೆಗೆ ಜುಲೈ, ೧೯೪೯ರ ವೇಳೆಗೆ ನಿಚ್ಚಳ ಗೆಲವು ಸಂಪಾದಿಸಿತು. ಜೋರ್ಡಾನ್, ಸಿರಿಯಾ, ಈಜಿಪ್ಟ್ ಹಾಗೂ ಲೆಬನಾನ್ ಇಸ್ರೇಲಿನೊಡನೆ ಯುದ್ಧನಿಲುಗಡೆಯ ಒಪ್ಪಂದವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡವು. ಇರಾಕ್ ತನ್ನ ಸೇನೆಯನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು. ಆದರೆ ಯಾವ ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರವೂ ಇಸ್ರೇಲಿನೊಡನೆ ಶಾಂತಿ ಒಪ್ಪಂದವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಇಸ್ರೇಲನ್ನು ನಾಶಮಾಡಹೊರಟ ಅರಬರಿಗೆ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿರ್ಣಯದ ಮೂಲಕ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದುದಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಭೂಮಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯಿತು. ಇಸ್ರೇಲಿಗಾದರೋ ವಿಜಯದ ಬೆಲೆ ಬಹಳವಾಗಿತ್ತು. ೬೩೭೩ ಜನರು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅದು ಇಸ್ರೇಲಿಗಳ ಅಂದಿನ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ೧% ರಷ್ಟು. ಅದಲ್ಲದೆ ಫಲವತ್ತಾದ ಭೂಮಿಗಳು ಸುಟ್ಟು ತೋಟಗಳೆಲ್ಲ ನಾಶವಾಗಿ ಹೋದವು. ಈ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲಿಗೆ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಅಮೆರಿಕನ್ ನೆರವು ದೊರೆಯಿತೆಂದು ಹಲವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ವಿಭಜನೆಯ ಪ್ರಸ್ತಾವಕ್ಕೆ ಅಮೆರಿಕದ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಿದ್ದರೂ ಅದು ಡಿಸೆಂಬರ್ ೫, ೧೯೪೭ ರಂದು ಇಡಿಯ ಮಧ್ಯ ಏಷಿಯಾ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಮೇಲೆ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಮಾರಾಟನಿಷೇಧವನ್ನು ಹೇರಿತು. ಇಸ್ರೇಲಿಗಳು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಜಕೊಸ್ಲೊವಾಕಿಯಾದಿಂದ ಗುಪ್ತರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯಿತು. ಅರಬರಿಗಾದರೋ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಂದಲೇ ದೊರೆತಿತ್ತು (Larry Collins and Dominique Lapierre, O Jerusalem!, Simon and Schuster, 1972, p. 352).

ಯುದ್ಧ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಅರಬ್ ದೇಶಗಳಿಂದ ಯಹೂದ್ಯರ ವಲಸೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೇ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಈಜಿಪ್ಟಿನ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ’The lives of one million Jews in Muslim countries would be jeopardized by partition.’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅದರಂತೆ ಸುಮಾರು ೮೨೦,೦೦೦ ಯಹೂದ್ಯರು ೧೯೪೮ರ ಬಳಿಕ ಅರಬ್‌ರಾಷ್ಟ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ವಲಸೆ ಬಂದರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೫೮೬,೦೦೦ ಜನರಿಗೆ ಇಸ್ರೇಲ್ ಆಶ್ರಯ ನೀಡಿತು. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಅವರು ನಿರಾಶ್ರಿತರಾಗಿದ್ದರೆಂಬುದನ್ನು ಜಗತ್ತು ಬಹುಬೇಗ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿತು. ಇವರೇ ಅಲ್ಲದೆ ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲಿಗೇ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ೧೬೦,೦೦೦ ಅರಬರನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್ ತನ್ನ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿತು. ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ ಅನೇಕ ಅರಬರು ಇಸ್ರೇಲನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ವಲಸೆ ಹೋಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೋಲುಂಡ ಅರಬ್ ದೇಶಗಳು ಈ ಅರಬ್ ನಿರಾಶ್ರಿತರನ್ನು ನಡುನೀರಿನಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟರು. ಕೆಲವರನ್ನು ಜೋರ್ಡಾನ್ ತನ್ನ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಇನ್ನುಳಿದವರನ್ನು ಮತ್ತಾವ ಅರಬ್ ದೇಶವೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಇಸ್ರೇಲಿನ ಅರಬರು ಮತ್ತೆ ಇಸ್ರೇಲಿಗೇ ವಾಪಸಾದರೆ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಆ ದೇಶವನ್ನು ಶಿಥಿಲಗೊಳಿಸಬಹುದು ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದವು. ಲೆಬನಾನಿನ ಅಲ್-ಸೇದ್ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯು ಏಪ್ರಿಲ್ ೬, ೧೯೫೦ರ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ’ವಾಪಸಾಗುವ ಅರಬರು ಅಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಅರಬ್ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಬೇಕು. ಇದು ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನಿನ ಅರಬ್ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಮರುಕಳಿಸಲು ಅತ್ಯಂತ ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಮುಂದೆ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ತುಂಬಾ ಸಹಕಾರಿ’ ಎಂದು ಸಾರಿತು. ಇದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಅಲ್-ಮಿಸ್ರಿ ಪತಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೧, ೧೯೪೯ ರಂದು ಈಜಿಪ್ಟಿನ ವಿದೇಶಾಂಗ ಸಚಿವರು ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದರು: ಅರಬರು ಇಸ್ರೇಲಿಗೆ ವಾಪಸಾಗಲಿ ಎಂದು ಕೇಳುವಾಗಲೇ ಅವರು ಆ ನಾಡಿನ ಒಡೆಯರಾಗಿ ವಾಪಸಾಗಲಿ ಎಂದರ್ಥ; ಗುಲಾಮರಾಗಲ್ಲ. ಇನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಅವರು ಇಸ್ರೇಲನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು ಹೋಗುವುದು ಎಂದು. ಈ ಧೂರ್ತತೆಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದ್ದ ಇಸ್ರೇಲ್ ಅದಕ್ಕೆ ಆಸ್ಪದ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಇರುಳು ಕಂಡ ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಹಗಲು ಬೀಳುತ್ತಾರೆಯೇ? (ನಮ್ಮ ಭಾರತವಾದರೋ ಭಯ್ಫೋತ್ಪಾದಕ ಗುಂಪುಗಳಿಗೆ ಆಶ್ರಯವಾಗಿರುವ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಶನಿಸಂತಾನವನ್ನು ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದೊಳಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯೇ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ ಭಾರತಕ್ಕೂ ಇಸ್ರೇಲಿಗೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಹೇಗಿದೆ ಎಂದು). ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಂದಾಳತ್ವದಲ್ಲಿ ನಿರಾಶ್ರಿತರಾದ ಈ ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನ್ ಜನರಿಗೆ ಶಿಬಿರಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಜನರು ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಇಸ್ರೇಲ್ ವಿರುದ್ಧ ಹೊರಾಡಲು ಒಂದು ನಿಮಿತ್ತ ಮಾತ್ರ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಈ ಜನರನ್ನು ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯಲು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರೇ? ಆಗಿನಿಂದ ಈ ದಿನದವರೆಗೂ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನೆರವಿನಿಂದಲೇ ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನ್ ಸಾಗುತ್ತಿರುವುದು. ಆ ನೆರವಿನ ಬಹುಭಾಗ ಕೂಡ ಬರುವುದು ಯುರೋಪ್ ಹಾಗೂ ಅಮೇರಿಕದಿಂದ. ಅರಬ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಂದೇನೂ ಅಲ್ಲ. ಆ ನೆರವಿನ ಹಣವನ್ನು ಕೂಡ ಯಾಸರ್ ಅರಾಫತ್‌ರಂತಹ ನಾಯಕರು ನುಂಗುವುದೇ ಆಗಿದೆ. ೨೦೦೩ ರಲ್ಲಿ ಫೋರ್ಬ್ಸ್ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ರಾಜಮನೆತನದವರ ಹಾಗೂ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಸಂಪತ್ತಿನ ಅಂದಾಜಿನಲ್ಲಿ ಅರಾಫತ್ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ೬ನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರು. ಇವರನ್ನು ಭಾರತವು ಹೊಗಳಿದ್ದೂ ಹೊಗಳಿದ್ದೇ. ಇರಲಿ, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ’ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನಿಯನ್ ಅಥಾರಿಟಿ’ ಎಂಬುದು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನೆರವನ್ನು ನುಂಗುವುದಷ್ಟನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು.

ಇನ್ನು ಭಾರತವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದಕೂಡಲೇ ದೇಶವಿಭಜನೆಯು ನಡೆದು ಭಾರತ-ಪಾಕಿಸ್ತಾನಗಳ ನಡುವೆ ಮಾನವಪ್ರವಾಹವೇ ಹರಿಯಿತು. ಬೇಗ ಕೈತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಡುವ ಆತುರದಲ್ಲಿದ್ದ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನದ ಕಾರಣ ಹಾಗೂ ಮುಸ್ಲಿಂ ಲೀಗಿನ ಮೇಲಿನ ಅತಿವಿಶ್ವಾಸದ ಕಾರಣ ಅದರಿಂದೊದಗಬಹುದಾದ ಅನಾಹುತಗಳ ಬಗೆಗೆ ನಮ್ಮ ನಾಯಕರು ಚಿಂತಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ.(ಬ್ರಿಟಿಷರು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಇದನ್ನೇ. ತಾವು ಬಿಟ್ಟುಹೋಗುವ ವಸಾಹತುಗಳಲ್ಲಿ ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಉರಿಯುವಂತಹ ದ್ವೇಷದ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಹಚ್ಚಿಯೇ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ಯಾಲಸ್ಟೀನ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ್ದೂ ಇದನ್ನೇ ತಾನೆ?). ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಭಾಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂದುಗಳ ಹಾಗೂ ಸಿಖ್ಖರ ಮಾರಣಹೋಮ ನಡೆಯಿತು. ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಭಾರತದ ಭಾಗದ ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಹಿಂದುಗಳ ದಾಳಿಗೆ ಸಿಲುಕತೊಡಗಿದರು. ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿ ಹಾಗೂ ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲರು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮನವಿ ಮಾಡಿದ್ದುದರಿಂದ ಭಾರತದ ಕಡೆಯಿಂದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ರಕ್ಷಣೆ ದೊರೆಯಿತು. ಆದರೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿಂದ ಭಾರತದೆಡೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದವರಿಗೆ ಆಪತ್ತು ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಗತಿಕರಾದವರಿಗೆ ಲೆಕ್ಕವೇ ಇಲ್ಲ. ಭಾರತದ ನಾಯಕರು ’ಡೈರೆಕ್ಟ್ ಆಕ್ಷನ್ ಡೇ’ ಕಲಿಸಿದ ಪಾಠವನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದರು.(ಆಗ ೨೪ ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೬,೦೦೦ ಹಿಂದುಗಳ ಮಾರಣಹೋಮ ನಡೆದಿತು). ಬಿ.ಬಿ.ಸಿ ಅಂದಾಜುಗಳ ಪ್ರಕಾರ ದೇಶವಿಭಜನೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೫ ಲಕ್ಷ ಜನರು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ನಿರ್ಗತಿಕರು ಬಂದು ಸೇರಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಈ ಕಾಲದ ’ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸ್ಟ್‌ಗಳ ಜಾಡಿನ ಪ್ರವರ್ತಕರಾದ ಮೌಲಾನಾ ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಂ ಆಜಾದ್ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಸುರಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ದೆಹಲಿಯ ಪೋಲೀಸ್ ಕಮೀಷನರ್‌ರನ್ನು ವಜಾಮಾಡಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು. ಕಮೀಷನರ್‌ರ ಬಗೆಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಪಟೇಲರು ಇದಕ್ಕೊಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಮೌಲಾನಾ ಆಜಾದ್ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಭಾರತದ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಿರುವ ಆಸ್ತಿಪಾಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಭಾರತದಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿಯಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿರುವ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೇ ಮೀಸಲಿಡಬೇಕೆಂದು ಮನವಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಒಂದು ಜಾತ್ಯತೀತರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಪಟೇಲರು ಹೇಳಬೇಕಾಯಿತು. (Gandhi, Rajmohan. Patel: A Life. pp. 432-33 ). ಹೀಗೆ ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಓಲೈಸುವ ಪದ್ಧತಿ ದೇಶವಿಭಜನೆಯಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಇದ್ದಿತು ಎಂದರೆ ನೆಹರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಘೋಷಣೆಯನ್ನು ಎಷ್ಟು ಬೇಗ ಮರೆತಿದ್ದರು ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಇದಲ್ಲದೆ ದೇಶದ ನಾನಾ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ಮಹಾಕಾಯಕ ಎದುರಾಯಿತು. ಒಂದು ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಅನನ್ಯದಕ್ಷತೆಯಿಂದ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದರು. ಆ ಒಂದು ರಾಜ್ಯ ಕಾಶ್ಮೀರ. ಅದನ್ನು ಸಾಧಿಸುವೆನೆಂದು ಹೋದವರು ನೆಹರು. ಕಾಶ್ಮೀರದ ಮಹಾರಾಜ ಹರಿಸಿಂಗ್ ತಾನು ಯಾವ ಕಡೆಗೂ ಸೇರಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಹಠಹಿಡಿದಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು ಪಾಶ್ತುನ್ ಬುಡಕಟ್ಟುಜನಗಳ ಜೊತೆ ತನ್ನ ಸೇನೆಯ ಜನರನ್ನೇ ಕಳಿಸಿ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿತು. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕೈಮೀರಿಹೋಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಹರಿಸಿಂಗ್ ಭಾರತದೊಡನೆ ಒಂದಾಗುತ್ತೇನೆಂದು ಒಪ್ಪಿ ರುಜುಮಾಡಿದರು. ಆಗ ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ಭಾರತದ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕಾಶ್ಮೀರಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಲಾಯಿತು. ಅದೇ ಭಾರತ-ಪಾಕಿಸ್ತಾನಗಳ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಮೊದಲ ಯುದ್ಧ. ಭಾರತದ ಪಡೆಗಳ ಕೈಮೇಲಾಗುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ನೆಹರು ಇನ್ನೂ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ(ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲರ ವಿರೋಧದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ) ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಮೊರೆಹೊಕ್ಕರು. ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ಯುದ್ಧನಿಲುಗಡೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸಿ ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಯಾವ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೋ ಅದನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೆಂದು ಘೋಷಿಸಿತು. ಮತ್ತು ಭಾರತವು ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿಸ್ಥಾಪನೆಯಾದ ಬಳಿಕ ಜನತೆಯ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ಭಾರತಕ್ಕೋ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೊ ಸೇರಲು ಅನುವು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿ ತೀರ್ಪಿತ್ತಿತು. ಅದರಂತೆ ಕಾಶ್ಮೀರದ ೪೦% ರಷ್ಟು ಭಾಗ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೇ ಉಳಿಯಿತು. ಈ ಒಂದು ತಪ್ಪು ನಿರ್ಧಾರದಿಂದ ಭಾರತಕ್ಕೊಂದು ಶಾಪವೇ ತಟ್ಟಿದಂತಾಯಿತು. ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ಭಾರತದೊಡನೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಇಲ್ಲದ ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಕೊಡಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಕಾಶ್ಮೀರವೇ ಮುಂದೆ ಭಾರತದ ಹಣಕಾಸಿನಿಂದ ಕೊಬ್ಬಿ ಭಾರತವಿರೋಧಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ನೀಡಿತು ಎಂಬುದೀಗ ಇತಿಹಾಸ. ಇಸ್ರೇಲ್ ಅದೆಷ್ಟು ದಕ್ಷತೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಂಡಿತೋ ಅಷ್ಟೇ ದಡ್ಡತನದಿಂದ ಭಾರತ ನಡೆದುಕೊಂಡಿತು. ಇಸ್ರೇಲ್ ಕಥೆ ಇನ್ನೂ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ ಜೈ ಮಹಾಕಾಲ್... ಆಧಾರ ವಾಸುಕಿ ಹೆಚ್.

Source: Internet
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=474193616009586&set=a.196532057109078.41785.100002568554371&type=1&ref=nf

Truth about Ms.Indira Gandhi

For God Sake I want every one in my List to dedicate 5 minutes to read this article!! People please share this!! This should reach as many as possible!! Let us all know how much had been hidden from us in the past!! I feel that it is our RIGHTS to know this!!

TO MY FELLOW INDIANS....

Indira Priyadarshini perpetuated immorality in the Nehru dynasty. Intellectual Indira was admitted in Oxford University but driven out from there for non-performance. She was then admitted to Shantiniketan University but, Guru Dev Rabindranath Tagore chased her out for bad conduct.

After driven out of Shantiniketan, Indira became lonely as father was busy with politics and mother was dieing of tuberculosis in Switzerland. Playing with her loneliness, Feroze Khan, son of a grocer named Nawab Khan who supplied wines etc to Motilal Nehru’s household in Allahabad, was able to draw close to her. The then Governor of Maharashtra, Dr. Shriprakash warned Nehru, that Indira was having an illicit relation with Feroze Khan. Feroze Khan was then in England and he was quite sympathetic to Indira. Soon enough she changed her religion, became a Muslim woman and married Feroze Khan in a London mosque. Indira Priyadarshini Nehru changed her name to Maimuna Begum. Her mother Kamala Nehru was totally against that marriage. Nehru was not happy as conversion to Muslim will jeopardize her prospect of becoming Prime Minister.

So, Nehru asked the young man Feroze Khan to change his surname from Khan to Gandhi. It had nothing to do with change of religion from Islam to Hinduism. It was just a case of a change of name by an affidavit. And so Feroze Khan became Feroze Gandhi, though it is an inconsistent name like Bismillah Sarma. Both changed their names to fool the public of India. When they returned to India, a mock vedic marriage was instituted for public consumption. Thus, Indira and her descendants got the fancy name Gandhi. Both Nehru and Gandhi are fancy names. As a chameleon changes its colour, this dynasty have been changing its name to hide its real identity.

Indira Gandhi had two sons namely Rajiv Gandhi and Sanjay Gandhi. Sanjay was originally named as Sanjiv that rhymed with Rajiv, his elder brother's name. Sanjiv was arrested by the British police for a car theft in the UK and his passport was seized. On Indira Gandhi’s direction, the then Indian Ambassador to UK, Krishna Menon misusing his power, changed his name to Sanjay and procured a new passport. Thus Sanjiv Gandhi came to be known as Sanjay Gandhi.

It is a known fact that after Rajiv's birth, Indira Gandhi and Feroze Gandhi lived separately, but they were not divorced. The book “The Nehru Dynasty” (ISBN 10:8186092005) by K. N. Rao states that the second son of Indira (or Mrs. Feroze Khan) known as Sanjay Gandhi was not the son of Feroze Gandhi. He was the son of another Muslim gentleman named Mohammad Yunus.

Interestingly Sanjay Gandhi's marriage with the Sikh girl Menaka took place in Mohammad Yunus’ house in New Delhi. Apparently Yunus was unhappy with the marriage as he wanted to get him married with a Muslim girl of his choice. It was Mohammad Yunus who cried the most when Sanjay Gandhi died in plane crash. In Yunus’ book, “Persons, Passions & Politics” (ISBN-10: 0706910176) one can discover that baby Sanjay was circumcised following Islamic custom.

It is a fact that Sanjay Gandhi used to constantly blackmail his mother Indira Gandhi, with the secret of who his real father is. Sanjay exercised a deep emotional control over his mother, which he often misused. Indira Gandhi chose to ignore his misdeeds and he was indirectly controlling the Government.

When the news of Sanjay Gandhi's death reached Indira Gandhi, her first question was “Where are his keys and his wrist watch?”. Some deep secrets about the Nehru-Gandhi dynasty seems to be hidden in those objects.The plane accident was also mysterious. It was a new plane that nosedive to a crash and yet the plane did not explode upon impact. It happens when there is no fuel. But the flight register shows that the fuel tank was made full before take-off. Indira Gandhi using undue influence of PM’s office prohibited any inquiry from taking place. So, who is the suspect?

The book “The Life of Indira Nehru Gandhi” (ISBN: 9780007259304) by Katherine Frank sheds light on some of Indira Gandhi’s other love affairs. It is written that Indira’s first love was with her German teacher at Shantiniketan. Later she had affair with M. O. Mathai (father’s secretary), then Dhirendra Brahmachari (her yoga teacher) and at last with Dinesh Singh (Foreign Minister).

Former Foreign Minister K Natwar Singh made an interesting revelation about Indira Gandhi's affinity to the Mughals in his book “Profile and Letters” (ISBN: 8129102358). It states that- In 1968 Indira Gandhi as the Prime Minister of India went on an official visit to Afghanistan. Natwar Sing accompanied her as an IFS officer in duty. After having completed the day's long engagements, Indira Gandhi wanted to go out for a ride in the evening. After going a long distance in the car, Indira Gandhi wanted to visit Babur's burial place, though this was not included in the itinerary. The Afghan security officials tried to dissuade her, but she was adamant. In the end she went to that burial place. It was a deserted place. She went before Babur's grave, stood there for a few minutes with head bent down in reverence. Natwar Singh stood behind her. When Indira had finished her prayers, she turned back and told Singh “Today we have had our brush with history.” Worth to mention that Babur was the founder of Mughal rule in India, from which the Nehru-Gandhi dynasty have descended.

~*~*~*~*~*~

It is difficult to count how many institutes of higher education are named after Rajiv Gandhi but, Rajiv Gandhi himself was a person of low calibre. From 1962 to 1965, he was enrolled for a Mechanical Engineering course at Trinity College, Cambridge. But, he left Cambridge without a degree because, he could not pass exams. Next year in 1966, he joined Imperial College, London but, again left it without a degree.

K. N. Rao in the above said book alleges that Rajiv Gandhi became a Catholic to marry Sania Maino. Rajiv became Roberto. His son's name is Raul and daughter's name is Bianca. Quite cleverly the same names are presented to the people of India as Rahul and Priyanka.

In personal conduct Rajiv was very much a Mughal. On 15th August 1988 he thundered from the ramparts of the Red Fort: “Our endeavor should be to take the country to heights to which it belonged about 250-300 years ago. It was then the reign of Aurangzeb, the ‘jeziya’ master and number one temple destroyer.”

The press conference that Rajiv Gandhi gave in London after taking over as prime minister of India was very informative. In this press conference, Rajiv boasted that he is not a Hindu but a Parsi. Feroze Khan’s father and Rajiv Gandhi's paternal grandfather was a Muslim gentleman from the Junagadh area of Gujarat. This Muslim grocer by the name of Nawab Khan had married a Parsi woman after converting her to Islam. This is the source where from the myth of Rajiv being a Parsi was derived. Mind that he had no Parsi ancestor at all. His paternal grandmother had turned Muslim after having abandoned the Parsi religion to marry Nawab Khan. Surprisingly, Parsi Rajiv Gandhi was cremated as per Vedic rites in full view of Indian public.

~*~*~*~*~*~

Dr. Subramanian Swamy writes that Sonia Gandhi’s name was Antonia Maino. Her father was a mason. He was an activist of the notorious fascist regime of Italy and he served five years imprisonment in Russia. Sonia Gandhi have not studied beyond high school. She learnt some English from a English teaching shop named Lennox School at the Cambridge University campus. From this fact she boasts of having studied at the prestigious Cambridge University. After learning some English, she was a waitress at a restaurant in Cambridge town.

Sonia Gandhi had intense friendship with Madhavrao Scindia in the UK, which continued even after her marriage. One night at 2 AM in 1982, Madhavrao Scindia and Sonia Gandhi were caught alone together when their car met an accident near IIT Delhi main gate.

When Indira Gandhi and Rajiv Gandhi were Prime Ministers, PM’s security used to go to New Delhi and Chennai international airports to send crates of Indian treasures like temple sculptures, antiques, paintings etc to Rome. Arjun Singh as CM and later as Union Minister in charge of Culture used to organize the plunder. Unchecked by customs, they were transported to Italy to be sold in two shops named Etnica & Ganpati, owned by Sonia Gandhi’s sister Alessandra Maino Vinci.

Indira Gandhi died not because her heart or brain were pierced by bullets, but she died of loss of blood. After Indira Gandhi was fired upon, Sonia Gandhi strangely insisted that bleeding Indira Gandhi should be taken to Dr. Ram Manohar Lohia Hospital, in opposite direction to AIIMS which had a contingency protocol to precisely deal with such events. After reaching Dr. Ram Manohar Lohia Hospital, Sonia Gandhi changed her mind and demand that Indira Gandhi should be taken to AIIMS, thus wasting 24 valuable minutes. It is doubtful whether it was immaturity of Sonia Gandhi or a trick to speedily bring her husband to power.

Rajesh Pilot and Madhav Rao Scindia were strong contenders to the Prime Minister’s post and they were road blocks in Sonia Gandhi’s way to power. Both of them died in mysterious accidents.

There are circumstantial evidences pointing to the prima facie possibility that the Maino family have contracted LTTE to kill Rajiv Gandhi. Nowadays, Sonia Gandhi is quite unabashed in having political alliance with those like MDMK, PMK and DMK who praise Rajiv Gandhi’s killers. No Indian widow would ever do that. Such circumstances are many, and raise a doubt. An investigation into Sonia’s involvement in Rajiv’s assassination is necessary. You may read Dr. Subramanian Swamy’s book “Assassination Of Rajiv Gandhi — Unasked Questions and Unanswered Queries” (ISBN : 81-220-0591-8).It contains indications of such conspiracy.

~*~*~*~*~*~

In 1992, Sonia Gandhi revived her citizenship of Italy under Article 17 of the Italian Citizenship Law. Under Italian law, Rahul and Priyanka are Italian citizens because Sonia was an Italian citizen when she gave birth to them. Rahul Gandhi’s Italian is better than his Hindi. Rahul Gandhi is an Italian citizen is relevant from the fact that on 27th September 2001 he was detained by the FBI at Boston airport, USA for traveling on an Italian passport. If a law is made in India that important posts like that of President and Prime Minister should not be held by a person of foreign origin, then Rahul Gandhi automatically disqualifies to contend for the post of Prime Minister.

~*~*~*~*~*~

After finishing school education, Rahul Gandhi got admission at the St. Stephens College in New Delhi, not on merit basis but on sports quota of rifle shooting. After a brief stay there in 1989-90, he did his BA from Rollins College, Florida in 1994. Just for doing BA one need not go to the US. The very next year, in 1995 he got M.Phil. degree from Trinity College, Cambridge. The genuineness of this degree is questioned as he has done M.Phil. without doing MA. Amaratya Sen’s helping hand is thought to be behind. Many of you might have seen the famous movie “Munna Bhai MBBS”.

In 2008 Rahul Gandhi was prevented from using an auditorium of the Chandra Shekhar Azad University in Kanpur for a students’ rally. Subsequently, the Vice-Chancellorof the university, V.K. Suri, was ousted by the UP Governor. During 26/11 when the whole country was tense about how to tackle the Mumbai terror, Rahul Gandhi was lavishly partying with his friends till 5 AM. Rahul Gandhi advises austerity for all Congress members. He says it is the duty of all politicians to be austere. On the other hand he has a ministerial bungalow with a fully equipped gym. He is a regular member of at least two of the Delhi’s poshest gyms, one of which is 5-star rated. Rahul Gandhi’s trip to Chennai in 2009 to campaign for austerity cost the party more than Rs 1 Crore. Such inconsistencies show that initiatives taken by Rahul Gandhi are not his own but, workout of his party men only.

During the 2007 election campaign in Uttar Pradesh, Rahul Gandhi said that “if anyone from the Nehru-Gandhi family had been active in politics then, the Babri Masjid would not have fallen”. It doubtlessly shows his Mohammedan affiliation as a loyalty to his ancestors. On Dec 31, 2004, John M. Itty, a retired college professor in Alappuzha district of Kerala, contended that action should be taken against Rahul Gandhi and his girlfriend Juvenitta alias Veronica for staying together for three days at a resort in Kerela. It is a criminal offense under Immoral Trafficking Act as they are not married. Anyway, one more foreigner daughter-in-lawis waiting to rule the tolerant Indians.

The Swiss magazine Schweizer Illustrierte’s 11th November 1991 issue revealed that Rahul Gandhi was the beneficiary of accounts worth US $2 billion controlled by his mother Sonia Gandhi. A report from the Swiss Banking Association in 2006 revealed that the combined deposits of Indian citizens are far greater than any other nation, a total of US $1.4 trillion, a figure exceeding the GDP of India. This dynasty rules greater than half of India. Ignoring the center, out of 28 states and 7 union territories, more than half of them have Congress government at any point of time. Upto Rajiv Gandhi there was Mughal rule in India, with Sonia Gandhi, the Rome rule on India have started.

~*~*~*~*~*~

The objective behind writing this article is to acquaint the citizens of India with their national leaders and show how a dynasty has misused the democracy of this country. Several prestigious national assets and schemes are named after these lose-character people to immortalize them. Many other shocking facts are not presented in this article because of lack of supporting evidence.

Mr. X

Source: Internet... 

why this unequality.????????????

ಶೆರೀನ್...
ಆಕೆ ಓರ್ವ ಧೀಮಂತ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು. ಸಾಫ್ಟ್ವೇರ ಉದ್ಯೋಗಿ ಬೇರೆ. ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಬೆಂಗ್ಳೂರಿನ ಇಸ್ಲಾಂಪುರದಲ್ಲಿ ಆಕೆಗೆ ಮುಸಲ್ಮಾನ ಮತಾಂಧರು ಹಿಗ್ಗಾಮುಗ್ಗ ಥಳಿಸಿದರು. ಕಾರಣವಿಷ್ಟೇ ಅಕ್ರಮ ಗೋಸಾಗಣಿಕೆಯ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ರವಾನಿಸಿದ್ದು.

ಆದರೆ ಆಕೆಯ ಪರವಾಗಿ ಯಾವೊಂದು ಮಹಿಳಾ ಸಂಘಟನೆಗಳೂ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಲಿಲ್ಲ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಕಿರುಚಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳೂ ಈ ಬಗ್ಗೆ ತುಟಿಪಿಟಿಕ್ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ. ಕರೆ ಮಾಡಿ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ತಿಳಿಸಿ ಎಂದು ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಕಾಳೀಸ್ವಾಮಿಗಳು ಸುವರ್ಣ ನ್ಯೂಸ್ನ ಪ್ಯಾನೆಲ್ನಲ್ಲಿ ಕೂತು "ಆ ಹೆಣ್ಣುಮಗುವಿಗೆ ಹೊಡೆಯಲು ನಿಮಗ್ಯಾರು ಅಧಿಕಾರ ಕೊಟ್ಟವರು?" ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಮಹಿಳಾ ಆಯೋಗಗಳು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಧಾವಿಸಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಯಾವೊಬ್ಬನೂ ಬೆಂಗ್ಳೂರು ತಾಲೀಬಾನ್ ಆಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡಲಿಲ್ಲ.
ಯಾವ ಮಹನೀಯರೂ ಮೊಂಬತ್ತಿ ಮೆರವಣಿಗೆ ಮಾಡಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಲಿಲ್ಲ. ಗೃಹಸಚಿವರಿಂದ ಆರೋಪಿಗಳ ಮೇಲೆ ಗೂಂಡಾಕಾಯ್ದೆ ಹೇರಲಾಗುವುದು ಎಂಬ Statement ಬರ್ಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಯಾಕೆಂದರೆ ಶೆರೀನ್, ಪಬ್ ನಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯುತ್ತಾ ಮಜಾ ಮಾಡ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಹೋಮ್ ಸ್ಟೇಯಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಹುಡುಗರ ಜೊತೆ Birthaday celebration ಮಾಡ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆ ನಡೆಸಿದವರು ಹಿಂದೂ ಸಂಘಟನೆಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಲ್ಲ; ಬದಲಾಗಿ .............!!!!!!!!!!

The kick start

ನಾನು  ಮತ್ತು ನೀವು
ನಮಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಹಾಯ್,
ನಾನು ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆ ಹೊಸಬ. ಬ್ಲಾಗ್ ಯಾಕೆ ಬರಿತಾರೆ ಹೇಗೆ ಬರಿತಾರೆ ಒಂದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ಸುಮಾರು ಕಡೆ ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿ- ತಡಕಿ, ಬಗೆದು- ಮಗೆದು ನೋಡಿದಾಗ, ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ  ಇಪ್ಪತ್ತು ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ. ಅದ್ರಲ್ಲಿ "ನಿಮಗೆ ಬರೆಯುವ ಹವ್ಯಾಸ ಇದ್ದರೆ, ನಿಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ಅನಿಸಿದರೆ, ನಿಮಗೆ ಬೋರ್ ಆದ್ರೆ, ನೀವು ಹಣ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಬುಸ್ಸಿನೆಸ್ಸ್ ವಿಸ್ತಾರ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದರೆ, ನೀವು ಫೇಮಸ್ ಆಗ ಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದರೆ, ನಿಮಗೆ ನಿಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆ ಗಳು ಉಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸೇರಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದರೆ, ನೀವು ಪುಸ್ತಕ ಬರೆಯ ಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದರೆ, ನಿಮಗೆ ಪ್ರಪಂಚ ಬದಲಿಸುವ ಆಸೆ ಅಥವಾ ಛಲ ಇದ್ದರೆ , ನೀವು ವಿದ್ಯಾ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ಇದ್ದರೆ," ಮುಂತಾದ ಹೀಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ಕಾರಣಗಳು ಇವೆ. ಈ ಕಾರಣಗಳನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಮಹಾನುಭಾವನ ಹೆಸರು ಜಾನ್, ಈತನ ಬ್ಲಾಗ್ ವಿಳಾಸ ಇಲ್ಲಿದೆ ನೀವು ಓದಬಹುದು http://john.do/why-blog/ ಅಥವಾ ನೀವು ಗೂಗಲ್ ನಲ್ಲಿ 20 reasons to blog ಅಂತ ಕುಟ್ಟಿದರು ನಿಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ನನಗೆ ಈ ಫೇಮಸ್ ಆಗಬೇಕು, ಹಣ ಮಾಡಬೇಕು, ಅಥವಾ ಬೋರ್ ಆಗಿದ್ದೀನಿ ಅನ್ನೋ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೀಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬರೆಯೋ ಹವ್ಯಸನು ಇಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಬರೀಬೇಕು ಅಂತ ಭಾರಿ ಹುಚ್ಚು, ತಲೆ ಒಳಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಕತೆಗಳು ಇದ್ದಾವೆ, ಅದನ್ನ ಬರೀಬೇಕು, ಅದನ್ನು ನೀವು ಓದಬೇಕು, ಈ ಬರವಣಿಗೆ ಮೂಲಕ ಒಂದು ಕ್ರಾಂತಿ ಶುರು ಮಾಡಬೇಕು, ನನ್ನ ಭಾರತ ದೇಶವನ್ನು ಬದಲಿಸ ಬೇಕು, ನನ್ನ ಭಾರತೀಯ ಭಂದು ಮಿತ್ರರ ಜಡತ್ವ ವನ್ನು ದೂರಗೊಳಿಸಿ ಅವರ ಯೋಚನೆ ಗಳನ್ನೂ ಹೊಸ ದಿಕ್ಕಿನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಬೇಕು, ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕು, ನಾನು ಬದುಕಿರುವ ವರೆಗೂ ನನ್ನ ಜನರನ್ನು ಸುಖವಾಗಿ ಇಡಬೇಕು,ಸಂತೋಷದಿಂದ ನೋಡಬೇಕು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕತೆಗಳನ್ನು ಜೊತೆಗೆ ಬೇರೆಯವನ್ನು ಕೂಡ ಸಿನಿಮಾ ಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ನಂಬಿಕೆ ಇಂದ ನಾನು ಬ್ಲಾಗಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಶುರುವಿಟಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಮಹಾಕ್ರಾಂತಿ ಅನ್ನೋ ಹೆಸರನ್ನು ಕೊಟಿದ್ದೇನೆ. ಆದರು........  ದುಡ್ಡು ಬರುತ್ತೆ ಅಂದ್ರೆ ಬೇಡ ಅನ್ನೋಕೆ ಆಗುತ್ತಾ...?? ಅದು ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ...!! ಬರಲಿ ಬಂದ್ರೆ ಅದನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಬಳಸೋಣ, ಅಲ್ವೇ...!!
ಆದರೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನು ಅಂತಿರ, ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ನಂಗೆ ಬರೆಯೋಕೆ ಬರೋದಿಲ್ಲ ಕಣ್ರೀ, ಬರೆಯೋಕು ಬರಲ್ಲ, ಬರೆಯೋ ಹವ್ಯಾಸನು ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ತೊಂದರೆ ಸೋಮಾರಿತನ ನಾನಂತು ಸಕತ್ತು ಸೋಮಾರಿ, ನನಗೆ ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ, ಯಾವ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಅಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಓದೋ  ಮತ್ತು ಬರೆಯೋ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಕಥೆ ಪುಸ್ತಕ ಕೊಡಿ ದಿನ- ರಾತ್ರಿ ಅನ್ನದೇನೆ ಕುಳಿತು ಊದಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಆದ್ರೆ, ಬರೆಯೋಕೆ ಮತ್ತು ಸಬ್ಜೆಕ್ಟ್ ಓದೋಕೆ ಹೇಳಬೇಡಿ ಪ್ರಾಣ ಹೋದಾಗೆ ಅಗುತ್ತೆ. ಇರಲಿ, ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು  ಬರೆಯೋಕೆ ಕುಳಿತೆ ಅಂದರೆ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆ , ತಲೆ ಒಳಗೆ ವಿಷಯ ಇರುತ್ತೆ ಸರಿ ಕುಳಿತ ತಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ತಲೆ ಅಂತ ಅನ್ನಿ ಸುತ್ತೆ. ಅಕ್ಷರಗಳು ಪದಗಳು ಎಲ್ಲ ಹೆದರಿ ಹೆದರಿ ಓಡಿ ಹೋದ ಹಾಗೆ  ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಮನಸ್ಸು ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳಿ, ಯಾಕೆ ಅಂತಿರ, ನನ್ನ ಈ ಬರೆಯೋ ಆಸೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ಬಲಿ ಅಗುತ್ತಿರೊ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಅಂದ್ರೆ ನೀವೇ...!!
ಗಾಬರಿ ಆಗಬೇಡಿ, ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿದೆ. :) ನೀವು ಇದನ್ನು ಅಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಬರವಣಿಗೆ ಗಳನ್ನೂ ಓದಿ, ಅದರಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ ಮುಂದೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಸಹಾಯ ಮಡಿದ ಹಾಗೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯ, ಅನಿಸಿಕೆಗಳಿದ್ದರು ಸ್ವಾಗತ.
ನನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ಎಲ್ಲರಿಗು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತೇನೆ. ಕ್ರಾಂತಿ ವೀರರಾದ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದ, ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್, ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿ, ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್, ಆಜಾದ್ ರನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತ ನನ್ನ ಈ ಮೊದಲ ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. 
ಇಂತಿ ನಿಮ್ಮ ಭಾರತಾಂಬೆಯ ಪುತ್ರ
ದೀಪಕ್ ರಾಮ ಚಂದ್ರ